بیماری های مشابه

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

پانیکولیت لوپوس (Lupus panniculitis) نوعی از لوپوس اریتماتوز پوستی مزمن (chronic cutaneous lupus erythematosus) است که با ندول‌ها و پلاک‌های زیرجلدی سفت مشخص می‌شود. اگرچه ضایعات پانیکولیت لوپوس می‌توانند صورت، بازوهای فوقانی، تنه، باسن و پاها را درگیر کنند، اما در جمعیت کودکان تمایل بیشتری به درگیری صورت وجود دارد. مناطق درگیر معمولاً بدون علامت هستند و ممکن است تغییرات پوستی روی آنها وجود داشته باشد یا نداشته باشد. این ضایعات با گذشت زمان برطرف می‌شوند، اما منجر به آتروفی زیرجلدی می‌شوند که می‌تواند باعث تغییر شکل ظاهری شود.

درماتوز نوتروفیلیک تب‌دار حاد که به عنوان سندرم سوییت (Sweet syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال التهابی است که به صورت پلاک‌های متعدد استریل، به طور معمول دردناک، ادماتوز و اریتماتوز ظاهر می‌شود و اغلب با تب و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون (لوکوسیتوز) همراه است. این بیماری معمولاً به پوست محدود می‌شود، اگرچه هر سیستم ارگانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. گزارش‌های مربوط به کودکان و نوزادان نادر است و حدود ۵ درصد از تمامی موارد را تشکیل می‌دهد. در جمعیت کودکان، میانگین سن شروع ۵ سال است و شیوع بیشتری در پسران، به‌ویژه در کودکان زیر ۳ سال، دارد. سندرم سوییت بر اساس علت‌شناسی به دسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

یرسینیوزیس (Yersiniosis) یک بیماری عفونی است که توسط گونه‌های یرسینیا (Yersinia) ایجاد می‌شود. این مرور بر روی یرسینیای انتروپاتوژنیک، یعنی یرسینیا انتروکولیتیکا (Yersinia enterocolitica) و یرسینیا سودوتوبرکولوسیس (Yersinia pseudotuberculosis) تمرکز دارد و یرسینیا پستیس (Yersinia pestis)، عامل ایجادکننده طاعون را شامل نمی‌شود. هر دو گونه یرسینیا انتروکولیتیکا و یرسینیا سودوتوبرکولوسیس می‌توانند انتروکولیت (enterocolitis) و آدنیت مزانتریک (mesenteric adenitis) ایجاد کنند، اگرچه یرسینیا سودوتوبرکولوسیس بیشتر با آدنیت مزانتریک مرتبط است. اکثر موارد گزارش شده یرسینیوزیس به دلیل یرسینیا انتروکولیتیکا است.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

سرطان ریه، به‌عنوان اصلی‌ترین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان شناخته می‌شود، اگرچه نرخ مرگ‌ومیر آن شروع به کاهش کرده است که احتمالاً بازتابی از کاهش مصرف سیگار است. در ایالات متحده، بروز سرطان ریه در مردان بیشتر از زنان و در جمعیت‌های سفیدپوست غیرهیسپانیک بیشتر از جمعیت‌های هیسپانیک است.

هیستوپلاسموزیس کلاسیک، که به نام‌های بیماری دارلینگ، هیستوپلاسموزیس فرم کوچک، هیستوپلاسموزیس آمریکایی، بیماری غار، بیماری دره اوهایو، یا رتیکولوآندوتلیوز نیز شناخته می‌شود، یک عفونت سیستمیک است که توسط قارچ دوفازیک حرارتی هیستوپلاسما کپسولاتوم وار. کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum var. capsulatum) ایجاد می‌شود.

استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) کوکسی‌های گرم مثبت هوازی هستند که به صورت خوشه‌ها و زنجیره‌های کوتاه تشکیل می‌شوند. این باکتری‌ها مسئول طیف وسیعی از بیماری‌ها هستند که از عفونت‌های سطحی پوست و بافت‌های نرم تا عفونت‌های عمیق و تهدیدکننده زندگی با نرخ بالای مرگ و میر و بیماری، مانند اندوکاردیت (endocarditis) و سپتی‌سمی (septicemia)، را شامل می‌شوند. علاوه بر این، استافیلوکوکوس اورئوس قادر به ترشح توکسین‌هایی است که بیماری‌هایی مانند سندرم شوک توکسیک (Toxic Shock Syndrome یا TSS) و سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی (Staphylococcal Scalded Skin Syndrome یا SSSS) را ایجاد می‌کنند.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

پنوموکونیوز (Pneumoconiosis) به گروهی از بیماری‌های شغلی ریه اطلاق می‌شود که به علت استنشاق ذرات گرد و غبار آلی یا معدنی که باعث آسیب به ریه می‌شوند، ایجاد می‌گردند. در برخی موارد، ذرات استنشاق شده بی‌اثر هستند و با اینکه ممکن است در تصاویر رادیولوژیکی قابل مشاهده و نگران‌کننده باشند، ممکن است باعث بیماری بالینی یا اختلال در عملکرد ریه نشوند. سایر ذرات، مانند آزبست (asbestos) و سیلیس بلوری (crystalline silica)، فیبروژنیک بوده و باعث التهاب و فیبروز (fibrosis) متعاقب آن می‌شوند که به علائم و اختلال در عملکرد ریه منجر می‌گردد.

سیلیکوزیس یک بیماری ریوی شغلی است که با وخامت تدریجی عملکرد ریه‌ها به دلیل التهاب و زخم‌ شدن ناشی از تماس با سیلیکا کریستالی معلق در هوا (crystalline silica) مشخص می‌شود. سیلیکا کریستالی (مانند گرد و غبار کوارتز) به‌عنوان ماده‌ای انفجاری استفاده می‌شود و اغلب افرادی که در معدن‌کاری، سنگ‌تراشی، سندبلاست، استخراج، برش سنگ، ساخت و ساز و تولید شیشه یا مواد ساینده کار می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis یا RA) یک بیماری سیستمیک است که در حدود ۱٪ از جمعیت بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند در بزرگسالان در هر سنی رخ دهد، اما اوج شروع آن در سنین ۵۰ تا ۷۵ سالگی است و در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است. RA می‌تواند در کودکان نیز رخ دهد (همچنین به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis) مراجعه کنید). علت RA ناشناخته است، اما ژن‌های متعدد و عوامل محیطی در خطر ژنتیکی آن نقش دارند. سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم است.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

بیماری استیل بزرگسالان (Adult-onset Still disease یا AOSD) یک اختلال التهابی نادر و چند سیستمی است که در جوانان، معمولاً پیش از سن ۳۰ سالگی رخ می‌دهد و در زنان بیشتر از مردان مشاهده می‌شود. علت AOSD در حال حاضر ناشناخته است، اما فرضیه‌ای وجود دارد که این بیماری به صورت خودالتهابی (autoinflammatory) با یک جزء ژنتیکی رخ می‌دهد. این بیماری تنها برخی از علائم و نشانه‌های بیماری استیل کودکان (آرتریت ایدیوپاتیک جوانان با شروع سیستمیک) را به اشتراک می‌گذارد و ویژگی‌های بالینی منحصر به فردی دارد.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

تا 30 درصد از افرادی که  به پسوریازیس مبتلا هستند دچار التهاب مفاصل (آرتریت) به نام آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic Arthritis) می شوند. بیشتر افراد قبل از ابتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس مبتلا می شوند. با این حال، در حدود 15٪ از بیماران علائم آرتریت می تواند قبل از پسوریازیس یا همزمان با ایجاد اولین ضایعات پوستی ظاهر شود. آرتریت پسوریاتیک به صورت درد و خشکی مفاصل، و تورم ظاهر می شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی ایجاد می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

التهاب یا تحریک تاندون، معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد رخ می‌دهد. این وضعیت با تورم و حساسیت تاندون آسیب‌دیده و درد در هنگام حرکت مشخص می‌شود. ممکن است در هر تاندونی از بدن رخ دهد، اما معمولاً در نواحی شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه‌ها شایع‌تر است.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی چشم و پوست اطراف چشم است. اکثر افراد بالای ۶۰ سال نسبت به HSV-1 سرم مثبت خواهند بود. این عفونت معمولاً مسیر عصب تری‌ژمینال (trigeminal nerve) را دنبال می‌کند. بیشتر عفونت‌های چشمی به دلیل HSV-1 ایجاد می‌شوند؛ HSV-2 نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اما شیوع آن بسیار کمتر است.

زونا چشمی (Herpes zoster ophthalmicus یا HZO) به معنای فعال‌سازی مجدد عفونت نهفته با ویروس واریسلا زوستر (varicella-zoster virus یا VZV) در ناحیه عصب چشمی شاخه تری‌ژمینال (V1) است. به‌طور کلاسیک، این فعال‌سازی مجدد در بیماران سالم در دهه ششم زندگی یا پس از آن رخ می‌دهد. زونا چشمی در بیمارانی که به دلیل بیماری، آسیب، استرس یا سرکوب سیستم ایمنی (ناشی از شیمی‌درمانی، داروها، عفونت HIV، پرتو درمانی، بدخیمی و غیره) ناتوان شده‌اند نیز شایع‌تر است.

*بحران سیفلیس در ایالات متحده:* موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد کلی سیفلیس ۸۰ درصد افزایش داشته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و مدیریت سیفلیس است. آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او وجود دارد یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح است، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک، از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

توکسوپلاسموز یک زئونوز جهانی است که توسط انگل پروتوزوآی درون‌سلولی اجباری به نام توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) ایجاد می‌شود. این انگل در سه شکل مورفولوژیکی وجود دارد: اووسیست، کیست بافتی (حاوی بردی‌زوئیت‌ها)، و تاکی‌زوئیت (شکل تکثیری). گربه‌ها میزبان نهایی این انگل هستند. پستانداران (گیاهخوار و گوشتخوار)، پرندگان و خزندگان نیز می‌توانند آلوده شوند. تولید مثل جنسی تنها در دستگاه گوارش گربه‌سانان صورت می‌گیرد و اووسیست‌ها از طریق مدفوع دفع می‌شوند.

کریپتوکوکوزیس که با نام‌های تورولوزیس (torulosis) یا بلاستومایکوز اروپایی (European blastomycosis) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت قارچی مزمن است که توسط گونه‌های کریپتوکوکوس (Cryptococcus) ایجاد می‌شود. این پاتوژن در سراسر جهان در خاک و فضولات پرندگان یافت می‌شود. دو نوع واریانت وجود دارد: کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت گاتیه (Cryptococcus neoformans var. gattii) که بیشتر در مناطق گرمسیری و در بیماران با سیستم ایمنی سالم مشاهده می‌شود؛ و کریپتوکوکوس نئوفورمانس واریانت نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans var. neoformans) که بیشتر در جمعیت‌های با سیستم ایمنی سرکوب شده دیده می‌شود. بیماران مبتلا به HIV، 80%-90% از کل بیماران مبتلا به کریپتوکوکوزیس را تشکیل می‌دهند.

گلوکوم زاویه بسته (Angle-closure glaucoma - ACG) یک وضعیت نادر اما اضطراری است؛ اگرچه بسیار کمتر از گلوکوم زاویه باز شایع است، اما به دلیل ماهیت حاد خود، احتمال بیشتری برای ایجاد از دست دادن دائمی بینایی دارد. در افراد با تبار شمال اروپا، میزان بروز گلوکوم زاویه بسته حاد 0.1 درصد است، در حالی که در افراد با تبار اینوئیت یا اسکیمو، این نرخ تا 40 برابر افزایش می‌یابد. گلوکوم زاویه بسته همچنین در افراد 55 تا 70 ساله، زنان، افراد با تبار آسیایی، افرادی که دچار هایپروپی (Hyperopia) یا چشمان کوچک‌تر هستند، و کسانی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند، شایع‌تر است. افرادی که در یک چشم دچار گلوکوم زاویه بسته شده‌اند، احتمال بیشتری برای تجربه آن در چشم دیگر دارند. بسیاری از داروها، از جمله عوامل آنتی‌کولینرژیک، ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی، و آگونیست‌های آدرنرژیک، می‌توانند با جابجایی دیافراگم عدسی-ایریس به جلو، گلوکوم زاویه بسته را تحریک کنند.

التهاب ملتحمه ویروسی (Viral Conjunctivitis) که معمولاً با نام چشم صورتی (Pink Eye) شناخته می‌شود، یکی از شایع‌ترین انواع التهاب ملتحمه است.

ورم ملتحمه، که معمولا به عنوان چشم صورتی/چشم قرمز شناخته می شود، التهاب بافت روی سطح چشم و/یا پوشش داخلی پلک است. یک یا هر دو چشم صورتی یا قرمز و تحریک شده به نظر می رسند. ممکن است ترشحات (اشک، مخاط یا چرک) و همچنین حساسیت به نور روشن وجود داشته باشد. ممکن است سوزش، خارش، احساس شن در چشم و حتی درد در چشم وجود داشته باشد. ممکن است صبح هنگام بیدار شدن از خواب پلک ها به هم چسبیده باشند. بینایی ممکن است توسط مخاط یا اشک اضافی در چشم ها تار شود. راه های مراقبت قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های درمان قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های تشخیص قرمزی چشم (کونژنکتیویت)

کنژنکتیویت آلرژیک فصلی و دائمی (Seasonal/Perennial Allergic Conjunctivitis - SAC/PAC) یکی از علل شایع تحریک و خارش چشم است که غیرعفونی محسوب می‌شود. آلرژن‌ها ممکن است فصلی باشند، مانند گرده‌ها و آمبروسیا (Ragweed)، یا غیرفصلی، مانند گرد و غبار، قطره‌های چشمی، کپک، یا مواد آرایشی. این بیماری نتیجه یک واکنش حساسیت‌ مفرط وابسته به ایمونوگلوبولین E (IgE) است و سابقه فردی یا خانوادگی آتوپی (Atopy) در این بیماران شایع است.

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.

اپی‌اسکلریت منتشر (Diffuse Episcleritis) یک وضعیت التهابی بازگشتی در بافت اپی‌اسکلرال (Episcleral) است که اغلب به صورت دوطرفه رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً به صورت ناگهانی شروع می‌شود. علائم ممکن است تنها شامل ناحیه‌ای قرمز شده در سطح چشم باشد یا شامل درد، ترس از نور (Photophobia)، اشک‌ریزی و احساس داغ و سوزش با حساسیت نادر به لمس باشد. حدود یک سوم از بیماران دارای یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای هستند. برخلاف نوع ندولار (Nodular) این بیماری، اکثر دوره‌های اپی‌اسکلریت منتشر کوتاه‌مدت بوده (۱۰ تا ۲۱ روز) و معمولاً نیاز به درمان چندانی ندارند. شیوع این بیماری در زنان بیشتر است و در دهه‌های چهارم تا پنجم زندگی بیشتر مشاهده می‌شود. بازگشت بیماری ممکن است به صورت نوع منتشر یا نوع ندولار اپی‌اسکلریت باشد.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.